The Punisher

Η Nintendo έκανε μεγάλη επιτυχία με το NES όχι μόνο γιατί τεχνολογικά ήταν καλύτερο από τον ανταγωνισμό αλλά και γιατί είχε προνοήσει να δέσει τις μεγάλες εταιρίες με συμφωνίες που δεν θα επέτρεπαν στον third party developer να εκδώσει το προϊόν του σε άλλη κονσόλα εκτός του NES για 3 χρόνια.

Έτσι εταιρίες όπως η Capcom έδωσαν στο NES τους καλύτερους τίτλους της όπως την σειρά Mega Man, το Bionic Commando, το Ducktales, το Darkwing Duck και πολλά πολλά άλλα!

Όμως η Capcom εκτός από το NES τροφοδοτούσε τους gamers και με απίστευτα beat m ups που μόνο η τεχνολογική ανωτερότητα των Arcade games μπορούσαν να της το επιτρέψουν. Έτσι το 1988 ανέπτυξε το CPS1, ένα arcade system board πάνω στο οποίο βάσισε πάρα πολλές επιτυχίες της όπως το UN Squadron, Street Fighter 2, Final Fight και πολλά άλλα.

Για το CPS1 ανάμεσα στις μεγάλες και γνωστές επιτυχίες ήταν και το Punisher ένα παιχνίδι που ενώ ήταν πολύ καλό δεν είχα ακούσει ή διαβάσει τίποτα.
Το καλοκαίρι λοιπόν του 1994 βρέθηκα σε ένα “ουφάδικο” στη Καβάλα. Εκεί λοιπόν εγώ και ο ξάδελφος μου αφού δεν μπορούσαμε να παίξουμε NBA Jam και Mortal Kombat, τα Hit της εποχής, γιατί μεγαλύτερης ηλικίας παιδιά μας έπαιρναν πάντα τη σειρά συμβιβαστήκαμε με τα υπόλοιπα arcades που είχε το μαγαζί.

Ένα από αυτά ήταν το Punisher και τα κατοστάρικα πέφταν βροχή στο μηχάνημα. Χαλάσαμε όλο μας το χαρτζιλίκι αλλά το παιχνίδι το τερματίσαμε. Ήταν από τις πιο έντονες αναμνήσεις μου γιατί τότε εκτός από το παιχνίδι έμαθα και τον Punisher σαν υπερήρωα. Μάλιστα εκείνες τις μέρες έτυχε να παίζει σε ένα κανάλι της Καβάλας και την ταινία Punisher με τον Dolf Lungren...φοβερός συνδυασμός. Το πρωί να σαπίζω στο ξύλο εγκληματίες και το βράδυ να το βλέπω στη τηλεόραση.

Η ιστορία του Punisher είναι λίγο πολύ γνωστή. Εγκληματίες δολοφονούν την γυναίκα και το παιδί του Frank Castle ενός πρώην στρατιώτη του Αμερικανικού στρατού. Έτσι λοιπόν παίρνει το νόμο στα χέρια του και αποφασίζει να εκδικηθεί για τον χαμό της οικογένειας του.

Τα γραφικά του παιχνιδιού είναι λεπτομερέστατα και θυμίζουν καλοσχεδιασμένο Comic Book. Το animation ικανοποιεί και τον πιο απαιτητικό gamer αφού μπορεί κάποιος να δει τον punisher να φουσκώνει και να ξεφουσκώνει όταν αναπνέει, τον καπνό από το πούρο του Nick Fury να χορεύει στον αέρα κι άλλες παρόμοιες λεπτομέρειες.

Κάθε δυνατή γροθιά η σπάσιμο αντικειμένου συνοδεύεται και από το κατάλληλο comic book εφέ τύπου Kaboom που το κάνει να μοιάζει ακόμα περισσότερο με comic. Το θέμα του κάθε επιπέδου είναι όμορφα σχεδιασμένο και χρωματισμένο αν και δεν υπάρχουν οι υπερβολές ή κάτι που να σου αποσπά την προσοχή από το gameplay. Ανάμεσα στα stages έχει όμορφα cut scenes που παραπέμπουν ακόμα περισσότερο σε comic book.


Ο τομέας το ήχου είναι μέτριος αν και έχει γίνει η χρήση του αλγορίθμου qsound για να δίνει την αίσθηση 3D. Δεν υπάρχει κάποιο μουσικό κομμάτι που να ξεχωρίζει και να σε κάνει να θέλεις να το ακούσεις ξανά και ξανά. Τα ηχητικά εφέ είναι ικανοποιητικά και περιορίζονται σε ήχους από σπασμένα αντικείμενα, γροθιές και πυροβολισμούς. Δεν μπορώ να πω πως το παιχνίδι με εντυπωσίασε σε ήχους και μουσική αλλά πάντως δεν μένει και μετεξεταστέο. Καταφέρνει να δώσει αυτό που πρέπει χωρίς να φτάνει σε υπερβολικά επίπεδα.

Το Punisher μπορεί να παιχτεί με δύο παίχτες ταυτόχρονα με τον έναν παίχτη να χειρίζεται τον punisher και τον άλλον τον Nick Furry. Στο παιχνίδι θα βρήτε 2 action buttons και τον μοχλό κατεύθυνσης. Με το ένα action button πηδάτε και με το άλλο χτυπάτε γροθιές. Πατώντας τα και τα δύο μαζί εκτελείτε μια special move που μπορεί να σας ξεμπλέξει όταν σας την έχουν πέσει και από μπροστά και από πίσω.

Αν τώρα πατήσετε τα δύο κουμπία μαζί αλλά με μία μικρή διαφορά μεταξύ τους τότε ρίχνεται μία χειροβομβίδα και όποιον πάρει ο χάρος. Δεν θα συναντήσει κανείς κάτι ιδιαιτέρα δύσκολο στο χειρισμό αφού τις περισσότερες φορές θα χτυπάτε ανελέητα τους εχθρούς μέχρι είτε να μουδιάσουν τα χέρια σας...ή το μυαλό σας.

Η επιτυχία του παιχνιδιού στα arcades το οδήγησε και στις home consoles δυστυχώς όμως μόνο για το Mega Drive και όχι με την ίδια επιτυχία. Τα γραφικά και ο ήχος του ήταν πολύ κατώτερα του arcade πράγμα λογικό αφού το Mega Drive δεν είναι CPS1.

Το Punisher είναι ένα ευχάριστο παιχνίδι για να παίξετε με κάποιον φίλο σας. Τα λίγα levels του δεν αποτελούν μειονέκτημα αφού αν το παίξει κανείς σε αυθεντικό arcade θα πρέπει να “στάξει” πολλά κατοστάρικα για να καταφέρει να τιμωρήσει τον Kingpin και την παρέα του.

πολύ καλή παρουσίαση!!

Ευχαριστούμε για την όμορφη παρουσίαση!!

Eιπα να κανω ενα longplay της παιχνιδαρας να υπαρχει και μια απορια που εχω γιατι αυτο το πραγμα με στοιχειωνει πανω απο 20 χρονια και κανεις δεν το εχει δει κανεις δεν το γνωριζει και πουθενα στο ιντερνετ που εχω ψαξει δεν εχω βρει κατι.Οταν επαιζα το παιχνιδι την δεκαετια του 90 στα ηλεκτρονικα δυο φορες με ετυχε το εξης περιστατικο.Οταν εφτανα στο ασανσερ που ανεβαινει και πεφτουν οι δυναμιτες στην τελευταια πιστα του παιχνιδιου μολις πηγαινα να πιασω ενα δυναμιτη αυτος εξαφανιζοταν δεν μπορουσα να τους πιασω να τους πεταξω δηλαδη και αυτο ηταν το σημαδι πως το κολπο ειχε πιασει.Ετσι λοιπον μολις εφτανα στον kingpin στον τελικο αρχηγο και τελειωνε ο διαλογος ο kingpin σκοτωνοταν χωρις καν να τον χτυπησω και μετα παρακολουθουσα κανονικα τον τερματισμο.Ειμαι σχεδον σιγουρος για να γινει αυτο ολο το κολπο ξεκιναει απο την δευτερη πιστα η απο την πιστα με το τρενο και παιζει ρολο το ποια ακριβως αντικειμενα υα σπασουμε απο αυτα που βρισκουμε στον δρομο μας απο εκει μεχρι και την τελευταια πιστα του παιχνιδιου.Ολα αυτα τα χρονια απο τοτε μεχρι και σημερα πανω απο 20 χρονια με εχει γινει arcade εφιαλτης αυτο το πραγμα γιατι δεν γινετε να το εχω κανει δυο φορες και πουθενα να μην αναφερεται αλλα και κανεις να μην γνωριζει τιποτα η να μην το εχει δει.Οποιος γνωρισει κατι γιαυτο το θεμα ας το γραψει μπας και λυσουμε ενα μυστηριο 20 και χρονων.

The Punisher - Longplay