Τίτλοι τέλους για το περιοδικό PC Master...

chdlee έγραψε: Υπήρχαν περιοδικά όπως το Games του Τερζόπουλου που σταμάτησαν την κυκλοφορία τους χωρίς καμία ειδοποίηση...

Για άλλη μια φορά να πούμε ότι το λυπηρότερο είναι ότι κάποιοι άνθρωποι χάνουν την εργασία τους...

Συμφωνώ απόλυτα με το τελευταίο φίλε chdlee.
Μπορεί το κλείσιμο του PC Master να αφήνει στους περισσότερους μια θλίψη και μια πικρία , αλλά η ανεργία...............

Αντίο και από εμένα στο PC Master

Συνήθως οι περισσότεροι συντάκτες πληρώνονταν με τη σελίδα. Δεν έπερναν σταθερό μισθό. Οπότε μόνο ως συμπλήρωμα ή χαρτζιλίκι θα μπορούσες να το δεις

Λυπάμαι πολύ... Μεγάλωσα με αυτό το περιοδικό... τόσες αναμνήσεις....





Το παρακάτω βίντεο το είχε φτιάξει ο Φώτης το 2011 και σας το παραθέτω σαν φόρο τιμής στο PC MASTER και τους ανθρώπους που δούλεψαν σε αυτό το θρυλικό περιοδικό. Σας ευχαριστούμε όλους σας!

Αντίο και απο μένα PC Master...

vimeo.com/34431814

www.byteme.gr/forum/showthread.php?1042-...bf1771d9b6d097bcc0f3

Πολύ όμορφο και εύστοχο post Φώτη!

Το ιστορικό περιοδικό αποχαιρετά το κοινό του μετά από 26 χρόνια κυκλοφορίας.

Πριν από μερικούς μήνες, το ιστορικό περιοδικό PC Master και η Compupress είχαν ανακοινώσει πως το περιοδικό θα σταματήσει την κυκλοφορία του στα περίπτερα, συζητώντας τις προθέσεις τους για τη δημιουργία ενός συνδρομητικού μοντέλου. Έτσι λοιπόν, οι αναγνώστες του περιοδικού κλήθηκαν να δηλώσουν το ενδιαφέρον τους για συνδρομή προκειμένου να συνεχίσει η κυκλοφορία του περιοδικού έστω και για περιορισμένο τιράζ.

Ωστόσο, απ' ό,τι φάνηκε οι συμμετοχές δεν ήταν αρκετές ώστε να καταφέρουν να στηρίξουν τα έξοδα του περιοδικού. Έτσι λοιπόν, το τεύχος Ιουλίου με αριθμό 304, θα είναι και το τελευταίο που θα κυκλοφορήσει στα περίπτερα, ολοκληρώνοντας τον κύκλο έπειτα από 26 χρόνια.

Σε αυτό το σημείο αξίζει να σημειωθεί πως το PC Master είναι το μοναδικό περιοδικό με θέμα το gaming που στάθηκε στα πόδια του μέχρι σήμερα, καθώς όλα τα υπόλοιπα που κυκλοφορούσαν στην αγορά κατά καιρούς, έχουν βάλει λουκέτο εδώ και αρκετά χρόνια. Καλώς ή κακώς λοιπόν, αυτό φαίνεται να είναι και το τέλος της έντυπης επικοινωνίας για τον κόσμο των video games στην Ελλάδα.
Όπως ανακοίνωσε ο Αρχισυντάκτης του περιοδικού.

Κάποιοι από τους φανατικούς αναγνώστες του περιοδικού αποχαιρέτησαν το αγαπημένο τους έντυπο στο forum του PC Master με τον δικό τους τρόπο:

"Ξεκίνησα φυσικά από το Pixel (Δεκεμβρίου 1990) αλλά δεν άργησα να περάσω στο PC Master (Μάρτιος 1991 - τεύχος 17) αφού εξαρχής είχα μόνο pc. Όλα αυτά βεβαίως μου τα αγόραζε ο πατέρας μου, ο οποίος για τον εαυτό του προτιμούσε το 'Computer Για Όλους'.

Πολλές αναμνήσεις λοιπόν. Δεν θα κρύψω ότι αγαπημένος μου συντάκτης ήταν ο Τσουρινάκης, του οποίου τα reviews τα έσκιζα από το περιοδικό και τα τοποθετούσα σε ειδικό ντοσιέ (που το έχω ακόμα, όπως και όλα τα τεύχη που αγόρασα). Αν έπρεπε να διαλέξω μια περίοδο που προτιμώ, αυτή είναι εκείνη που το κάθε τεύχος ήταν χωρισμένο σε PC Master και PC Games.

Ξέρω ότι κάπου εδώ πρέπει να γράψω «αντίο PC Master» αλλά δεν θα το κάνω γιατί θα εξακολουθήσω να διαβάζω τακτικά τα παλιά τεύχη (είτε τα έντυπα που έχω, είτε τα σκαναρισμένα). Αντ' αυτού, θα ευχηθώ να επιστρέψει κάποια στιγμή" ανέφερε στο forum ένας φανατικός αναγνώστης.

Εμείς δεν έχουμε παρά να ευχηθούμε "εις το επανιδείν", αποχαιρετώντας το περιοδικό που μας μεγάλωσε στα γόνατά του μέσα την παρακάτω gallery με τα εξώφυλλα που ξυπνούν μονάχα αναμνήσεις. Από το πρώτο μέχρι τα πιο πρόσφατα τεύχη.

Πηγή: gr.ign.com/entertainment/19306/news/ekle...episema-to-pc-master

Οι ξεφτιλισμένοι (όχι δεν αλλάζω τη λέξη ούτε μετανιώνω για τη χρήση της) δεν ήταν ικανοί ούτε να κλείσουν το περιοδικό αξιοπρεπώς. Για 3 δεκάρες κέρδος δεν θα βγει ποτέ άλλο τεύχος, ούτε το 304 για το οποίο κοροϊδεύουν τους αναγνώστες τους τόσον καιρό.

Βρε παιδιά όταν έφευγαν συντάκτες που θαυμάζατε και μεγαλώσατε μαζί τι κάνατε;

Σας σεβάστηκαν τόσο όσο εσείς τους το επιτρέψατε.
Μην παραπονιέστε για τίποτα!

Ακόμα και τώρα αυτή την ύστατη στιγμή δεν κρατιέστε και θέλετε να ρίξετε χρήμα,

Μοιάζετε με νεαρούς που ανεπίτρεπτα τους έριξαν χαστούκια οι πορτιέρηδες ενός κλαμπ και φωνάζουν την αστυνομία όχι για να κάνουν μήνυση αλλά για να τους αναγκάσουν να τους αφήσουν να περάσουν μέσα,,,

Διαβάζοντας ξανά το μήνυμα μου,
αναφέρομαι:
α) Σε συντάκτες που φύγανε εν μια νυκτί, είτε απλήρωτοι, είτε επειδή δε δέχτηκαν μείωση αποδοχών.
β) και σε αναγνώστες που αδιαφορούν το πόσες φορές τους είπαν ψέματα αλλά το μόνο πράγμα που θέλουν είναι να αγοράσουν (έστω για τελευταία φορά).

Μοιάζετε με νεαρούς που ανεπίτρεπτα τους έριξαν χαστούκια οι πορτιέρηδες ενός κλαμπ και φωνάζουν την αστυνομία όχι για να κάνουν μήνυση αλλά για να τους αναγκάσουν να τους αφήσουν να περάσουν μέσα,,,

Αυτό που κολλάει τώρα?

Fotis_KFOR έγραψε: Το να αγαπάει ένα έντυπο που μεγαλωσε μαζί του κάποιος δεν είναι κακό, και είναι στην κρίση του να το στηρίξει αν θέλει σε μια ανακοίνωση από το ίδιο το περιοδικό που ζητάει τη βοήθεια του. Όσοι δεν θέλουν δεν το βοηθάνε.

Ένας από αυτούς που είχαν δηλώσει ότι θα το βοηθήσουν ήμουν και εγώ. Άποψη μου, αφού έχω μεγαλώσει με το συγκεκριμένο έντυπο.

Τώρα το πώς κατέληξε έτσι η φάση, προφανώς υποθέτω ότι από τη διεύθυνση δεν έγιναν καθόλου σωστοί χειρισμοί, το παράτησαν τελείως και δεν σεβάστηκαν καθόλου την ιστορία του να βγάλουν έστω ένα αποχαιρετηστήριο τεύχος , το θεωρώ ντροπή και το κατέκρινα και εγώ.

Αυτό δεν αλλάζει όμως όλες τις υπέροχες αναμνήσεις που έχω περάσει με το περιοδικό σαν παιδι, σαν έφηβος , ακόμα και μέχρι τώρα σχεδόν. Απλά θεωρώ ότι μεμονωμένα άτομα ευθύνονται για αυτό και όχι συντάκτες, αρχισυντάκτες κτλ.

Δυστυχώς συμβαίνουν αυτά και είναι κρίμα...

Κοίταξε, το να αγαπάει κανείς δεν είναι ποτέ κακό! Αν μάλιστα αγαπά και χωρίς να περιμένει αντίκρισμα τότε περνά κατευθείαν στην τάξη των αγγέλων και των αγίων.
Επειδή όμως συνήθως τείνουμε να μιλάμε για κάποιο κοινό θνητό με πάθη και ατέλειες τότε φαντάζομαι ότι ισχύει η αρχή της αμφίδρομης κατάστασης δούναι και λαβείν.

Στην περίπτωση μας, εγώ θα αγόραζα ένα περιοδικό επί χρόνια επειδή αυτό είναι καλό (και όχι επειδή εγώ είμαι ο καλός! Το καταλαβαίνεις; ).
Αν στην πορεία αυτή η σχέση διαταραχτεί (ακόμα και αν μέσα μου αγαπώ) θα πρέπει να πάρω αποφάσεις και να δώσω ένα μήνυμα. Κανένας δε μου χάρισε κανένα τεύχος. Το πληρώνω και αυτοί βγάζουν κέρδος.

Έτσι, αν η ποιότητα πέσει, αν αρχίσουν να μου λένε ψέματα, αν η τιμή του ανέβει και εγώ συνεχίσω να τα σκάω,

τότε αυτό σημαίνει ότι είτε, δεν καταλαβαίνω την αξία του χρήματος, είτε ότι νομίζω (είναι πιο σοβαρό) ότι οι συντάκτες και οι εκδοτικές είναι φίλοι μου και θα έκαναν το ίδιο πράγμα κάποια στιγμή και για εμένα, είτε ότι έχω επιτρέψει στον εαυτό μου κάποιον ενοχλητικό εθισμό που δεν θα έπρεπε να είχε ένας λογικός άνθρωπος.


Φυσικά σε μια τέτοια κατάσταση δε θα ήμουν ούτε για το "αγαπημένο μου" έντυπο χρήσιμος, αφού ένας οπαδός χωρίς απαιτήσεις τους στερεί το feedback που τόσο πολύτιμο είναι για την βελτίωση τους.

Πρόσθεσε τώρα σε αυτό και ένα βαθύτατα ηθικό πρόβλημα, το θέμα των απλήρωτων υπαλλήλων.
Δε ξέρω πως είναι τα εργασιακά αντανακλαστικά σας, αλλά εγώ τις αγάπες και τους έρωτες προσπαθώ να τους διαλέγω με τέτοιο τρόπο ώστε να συμφωνούν με την ηθική μου. Να το βράσω το χόμπι μου αν αδικεί ανθρώπους! Αν δε με νοιάζει, τότε Θα πρέπει επιτέλους να μεγαλώσω.

alex76gr έγραψε:

Μοιάζετε με νεαρούς που ανεπίτρεπτα τους έριξαν χαστούκια οι πορτιέρηδες ενός κλαμπ και φωνάζουν την αστυνομία όχι για να κάνουν μήνυση αλλά για να τους αναγκάσουν να τους αφήσουν να περάσουν μέσα,,,

Αυτό που κολλάει τώρα?

Δεν ξέρω αν σε κάλυψε η απάντηση μου!
Αν όχι, εν τάχη
Βλέπω παιδιά να έχουν φάει χρόνια κοροϊδία και αντί να αγανακτούν και να εξεγείρονται για αυτό,
να ξεσπαθώνουν μόνο για το κλείσιμο..

Και πώς να εξεγερθούν για αυτό?
Να μαζευτούμε και να πάμε να σπάσουμε τα γραφεία της Compupress?
Τόσα χρόνια ίσως να αποδέχονταν την κοροϊδία, γνωρίζοντας ότι δεν έχουν άμεση επιρροή στην λήψη των αποφάσεων που γίνονται από τα κεντρικά γραφεία.
Μπορεί απλά να ήθελαν να ξέρουν ότι κρεμιέται κάθε μήνα στα περίπτερα ένα περιοδικό που κάτι τους θυμίζει από τα παλιά, ακόμα και όταν αυτό το περιοδικό δεν αντιπροσωπεύει πλέον αυτό που ήξεραν.
Η περίπτωση του PCM είναι το χρονικό ένος προαναγγελθέντος θανάτου.
Όλοι το γνώριζαν και όλοι το περίμεναν ότι θα γίνει κάποια στιγμή.
Απλά δεν περίμεναν ότι θα γίνει με τόσο άκομψο και βάρβαρο τρόπο.